બોર્ડના વિદ્યાર્થીનો તેના મમ્મી-પપ્પાને પત્ર

વ્હાલા મમ્મી-પપ્પા,

મારી બોર્ડની પરીક્ષા આગામી ૪ માર્ચથી શરૂ થઇ રહી છે તે તો તમે જાણો જ છો. હું અંદરથી એક પ્રકારની ગુંગળામણ અનુભવું છું પણ તમને ખાતરી આપું છું કે મારા મનમાં આત્મહત્યાનો વિચાર સુઘ્ધા નથી આવ્યો. તમે જ આપેલા સંસ્કારને વશ હું સામે કંઇ બોલી નથી શક્તો. રૂમમાં કોઈ વખત આંખો ભીની થઇ જાય છે. પણ, આજે થોડી મર્યાદાનું ઉલ્લંઘન કરીને આ પત્ર દ્વારા હું હળવો થવા મજબુર બન્યો છું.

પપ્પા, થોડા દિવસો પહેલાં લેવાયેલી શાળાની પરીક્ષામાં મેં ૮૦ ટકા ધાર્યા હતા તેની જગાએ મારા ૭૫ ટકા માર્કસ આવ્યા ત્યારે તમે મને માર્ગદર્શન કે હૂંફ આપવાની જગાએ મારા મિત્રોના અને કુટુંબીઓના માર્ક્સ પુછ્યા હતા. જેમના માર્ક્સ મારા કરતા વધારે હતા તેના માટે તમે એવું કહ્યું હતું કે 'પ્રાઉડ ફાધર્સ.' જાણે ઘરમાં શોક હોય તેમ આપણે બીજા દિવસે પાડોશીના લગ્નના ભોજન સમારંભમાં જવાનું હતું તે પણ તમે રદ કર્યું હતું. મમ્મીએ તો જાણે મેં કોઈ મોટો કલંકિત ગુનો કર્યો હોય તેમ મોં ચઢાવીને જ દિવસ પુરો કર્યો હતો. મમ્મી, તે મને મ્હેણું મારતી હોય તેમ એમ પણ શીખવાડ્યું હતું કે 'હવે, કોઈને ૭૫ ટકા લાવ્યો છે તેમ ના કહેતો. મેં મારી બહેનપણીઓ અને સગા-સ્નેહીઓને ૮૫ ટકા આવ્યા છે તેવું જણાવ્યું છે કેમ કે તે બધાના સંતાનોના ૮૦-૮૨ ટકા આવ્યા છે. આમ પણ વાર્ષિક પરીક્ષામાં તારે ૮૫ ટકાથી વઘુ લાવવાના જ છે એટલે આપણે તેમ કહેવામાં વાંધો નથી.'

પપ્પા, ખબર નહીં કેમ તમે અને મમ્મી મારી હાજરીમાં જ મારા અભ્યાસ માટે કેટલા હજાર રૂપિયા ખર્ચ કર્યો છે અને હજુ આગામી વર્ષોમાં કેટલી જોગવાઈ કરવાની છે તેની વારંવાર ચર્ચા કરો છો. સાથે સાથે તમારી ઓફિસના સામાન્ય આવક ધરાવતા સંતાનો ટ્યુશન કે પાયાની સવલતો વગર કેવા સારા માર્ક્સ લાવે છે તે વાત અચુક છેડો છો. મને શરૂમાં આવી વાતો વઘુ અભ્યાસ માટે પ્રેરિત કરતી હતી પણ હવે મને એવું લાગે છે કે તમારા માટે હું નર્યો આર્થિક બોજ બની ગયો છું. તમને તમારા રોકાણનું કંઇ વળતર ના મળતું હોય તેનો હિસાબ-કિતાબ મારી હાજરીમાં જ માંડો છો. મારા ભગ્ન હૃદય અને દુઃખનું કારણ એ છે કે હું તમને બંનેને અતિશય ચાહું છું. તમને ખુશ જેવા માગું છું. પણ, તમે મારા કારણે જ ઉદાસ અને ચિંતીત રહો છો. તમારા એકબીજા વચ્ચેના સંબંધોમાં પણ મારા કારણે જ તનાવમાં રહો છો નહીં ? આઈ એમ સોરી... પપ્પા... આઇ એમ સોરી મમ્મી... પણ હું તમને એક વાતની ખાતરી આપું છું કે આજે નહીં તો ભવિષ્યમાં હું તમને ગૌરવ થાય તેમ સ્વમાનભેર જીવીને બતાવીશ. પપ્પા, તમે તો જાણો છો કે મને ઇતર વાચન, પ્રવૃત્તિમાં શોખ છે. મેં જે કંઇ પ્રેરણાત્મક મેળવ્યું છે તેના આધારે તમને બંનેને કેટલાક પ્રશ્નો પુછી શકું ?

૧. શું પ્રત્યેક વિદ્યાર્થી/વ્યક્તિની જન્મજાત એકાગ્રતા કેળવવાની, ગ્રહણ કરવાની કે અમુક જ વિષય-પ્રવૃત્તિમાં રસ રૂચિ હોય તેવી કુદરતી મર્યાદા ના હોઈ શકે ? મારા તો હજુ પણ ૭૫-૮૦ ટકા માર્કસ આવે છે. પણ અથાગ પ્રયત્ન અને ઇચ્છા હોવા છતા ૫૦ ટકા જેટલું જ કોઈ વિદ્યાર્થી માર્ક્સમાં પરિવર્તિત કરી શકે. કદાચ નાપાસ પણ થઇ ના શકે ? બધા જ એકસરખા ઉજાગરા કે કોચિંગ કરીને મહેનત કરતા હોય છતા માર્ક્સ નથી લાવી શક્તા. જો એવું જ હોય તો બધા ડોક્ટરો અને આઈઆઈટી, આઈઆઈએમ કે સીએના ડીગ્રીધારીઓ જ હોય. તમારે જ નહીં તમામ વાલીઓએ પોતાનું આત્મ નિરિક્ષણ કરીને આવી કુદરતી મર્યાદાને સમજવી જોઇએ. અભ્યાસમાં નહીં તો બીજા ક્ષેત્રમાં, સાહસમાં આગળ જતા રસ-રૂચિ જાગશે. પપ્પા માની લો કે નિષ્ઠાપૂર્વક પ્રયત્ન કરવા છતા કોઈ ઓફિસમાં ક્લાર્ક પણ બનું કે કોઈપણ નાના કાર્યોમાં તક ઝડપી આગળ આવું તો તે મર્યાદાને પણ સ્વીકારવી જ રહી.

૨. બે-ચાર વર્ષ પહેલા જેઓ મારા કરતા હોંશિયાર હતા તે મિત્રો આજે રખડતા થઇ ગયા છે. મોટર સાયકલ લઇને છોકરીઓ જોડે રખડે છે. ગુટખાના પાઉચો મોંમાં ઠાલવે છે. મોબાઈલ ફોન પર કલાકો વીતાવે છે. આવી રીતે વિદ્યાર્થી કાળ હું વેડફતો નથી. મમ્મી, તમે બહાર આવીને તો જુઓ આજકાલની છોકરા-છોકરીઓની દુનિયા જોઇને તમે અકલ્પ્ય આઘાત અનુભવો. ઘણું ખરૂં તો તમે જાણો પણ છો. મારા મિત્રો રાત્રે ૧૧-૧૨ વાગે દિવસ આખો રખડીને ઘરભેગા થાય છે. તેઓની મોજ-મસ્તીની વાતો સાંભળીને કોઈવાર મને પણ તેના ગુ્રપમાં ભળી જવાનું મન થાય છે. તમે બંને (મમ્મી-પપ્પા)એ વર્ષ દરમ્યાન જે હદે મારી જોડે માનસિક સિતમ ગુજાર્યો છે તેમાંથી બહાર નીકળવા અને એકપ્રકારનો બંડ પોકારવાની મને પણ ઇચ્છા થતી હતી. પણ, તમારા પ્રત્યેની લાગણીએ મને ઉગારી લીધો છે. આમ છતા એટલું કહીશ કે મમ્મી, તમે ક્યારેય હું મારા ઘણા મિત્રો જેવો રખડુ અને ઐય્યાશી નથી તે બદલ મને પ્રોત્સાહિત કરતા પપ્પા જોડે બેસીને મારી પ્રસંશા કરી છે ખરી ? તમે તે બદલ મારા પ્રત્યે ગૌરવ વ્યક્ત કર્યું છે ?

૩. હું જે પણ માર્ક લાવું છું તે સાથે જ તમે બંને તરત જ મેળવેલા માર્કની ખુશીની સ્હેજપણ લહેરખી બતાવ્યા વગર સીધા પાંચ ટકાનો ટાર્ગેટ વધારીને કહો છો કે હજુ તારી ક્ષમતાને વધાર. જે માર્ક કપાયા છે તેવું કેમ બન્યું ? તમારો દબાણ વધારવાનો તરીકો પણ ચાલાકીભર્યો હોય છે તમે લાડ લડાવવાના ટોનમાં જે મ્હેણા મારવાના હોય છે તે સંભળાવી દેતા હો છો.

૪. તમે પુરી નિષ્ઠાથી પ્રેરણા, માર્ગદર્શન કે ઇવન ઠપકો પણ આપી શકો છો. પણ તેમાં સહજતા અને માનવીય મર્યાદાઓને સ્વીકારવાની અનુકંપા પણ રાખશો. અમારા અભ્યાસક્રમની તુલના તમારા જમાનાના શિક્ષણ સાથે ના કરશો. તેવી જ રીતે તમે કેવા ટાંચા સાધનો અને વીજળીના બલ્બ પર ફૂટપાથ પર અભ્યાસ કરતા હતા તે સંઘર્ષની અમને પ્રેરણા આપી શકો પણ તમારી તમામ શીખામણોમાં વર્તમાન અભ્યાસક્રમનું ભારણ, અપેક્ષાઓનો બોજ, હરિફાઈ અને પડકારોનો નિર્દયતાથી છેદ જ ઉડાવી દેવાય છે. અમે જાણે સમાજનું કલંક હોઈએ તે રીતનો વ્યવહાર થાય છે.

૫. પપ્પા, મારૂં એટલું નિરિક્ષણ છે કે જેઓને પ્રાથમિક અને માઘ્યમિક શિક્ષણ દરમ્યાન અભ્યાસની મહત્તા, રસ અને રૂચિ નથી હોતી તેઓને અમુક અપવાદોને બાદ કરતા અચાનક ૧૦માં કે ૧૨માં માં ૮૦-૮૦ ટકા ક્યાથી આવી શકે. મારા જે પણ મિત્રો ધો. ૧થી ૯માં સરેરાશ ૬૦-૬૫ ટકા માંડ લાવતા હોય ત્યાં સુધી તેના કુટુંબ અને સમાજને કોઈ વાંધો નથી હોતો. તેમના મમ્મી-પપ્પાએ ક્યારેય આટલા વર્ષોથી અભ્યાસની મહત્તા નથી સમજાવી. તેઓએ ક્યારેય તેમના સંતાનો જોડે સંવાદ નહોતો કેળવ્યો. તેઓ એમ જ માનતા હોય છે કે સગવડો અને વઘુમાં વઘુ રૂપિયા ખર્ચવાથી જ તેમની જવાબદારી પુરી થઇ જાય છે. હું એટલો નસીબદાર છું કે તમોએ પ્રાથમિક શિક્ષણથી જ મારી જે પણ પ્રતિભા હતી તેને બહાર લાવવા અંગત સમય આપ્યો હતો. પણ મારા એવા ઘણા મિત્રો છે જેઓ પર રાતોરાત ૮૦-૯૦ ટકા લાવવાનું દબાણ છે. રોજે રોજ તેમના પર માનસિક અત્યાચાર, માનહાનિ થાય તેવું વર્તન કરવામાં આવે છે.

૬. પપ્પા, તમે પણ ઉકેલ આપવા કરતા સમસ્યાઓ અને ફરિયાદો વઘુ કરો છો. આપણે વાતચીત કરવા કરતાં આરોપ અને ખુલાસા વઘુ કરીએ છીએ.

૭. તમે જ કહો, તમને ડાયાબીટીસ ઘણું જ રહે છે. મમ્મીનું તો વજન કેટલી હદે વધી ગયું છે. ડોક્ટરે ખાવા-પીવામાં જીભ પરનો સંયમ, નિયમિત ચાલવાની કડક સુચના આપી છે. તમને પણ આ બઘુ કરવું કેટલું પડકારજનક લાગે છે. સંયમ અને નિયમિતતાની કસોટી થાય છે. રોજ વહેલા ઉઠવાની સલાહ અવગણવી પડે છે. મને તમારા પ્રત્યે સહાનુભૂતિ છે. તેવી જ રીતે અમને પણ રોજેરોજ શિક્ષણના બોજ ને નિયમિત રીતે ઝીલતા દરેક કિસ્સામાં હોંશ ના પણ હોય. અમે પણ ધીમે ધીમે કેળવાઈએ અને કદાચ ના પણ કેળવાઈ શકીએ. આખરે તો પ્રશ્ન શિસ્ત અને સમજનો જ છે ને.

૮. મહ્દઅંશે એવું જોઉં છું કે જે પણ વિદ્યાર્થીને પોતાની જાતે અંદરથી જ વઘુ સારા માર્ક્સ કે કારકિર્દીનું ઘડતર કરવાની પ્રબળ હોંશ હોય તે ઝળકી શક્તો હોય છે. નબળા કે મઘ્યમ વિદ્યાર્થીને પ્રેરણા આપી શકાય. વાતાવરણ અને ટેકો પુરો પાડી શકાય. બહુ તો કડકાઈથી તેને પુસ્તકો સાથે આખી રાત્રિ ઉજાગરો કરાવી શકાય. પણ આ તો ઘોડાને તળાવ સુધી લઇ જવાની વાત થઇ. પાણી તો તેને જાતે જ પીવું પડે. વિદ્યાર્થી જે અભ્યાસ કરતો હોય તેના વિષય કે પ્રકરણમાં તેને પાયાની ખબર ના હોય તો ઇમારત વખતે મગજ ભમવા જ માંડે ને. આવી સ્થિતિ વચ્ચે બધાની બોર્ડ વખતે જ વાલીઓ અને સમાજ તેને જોરદાર માર્કસ લાવવાની રેસમાં મુકી દે છે. ઠપકો, અપમાન અને અવહેલનાનો દોર શરૂ થઇ જાય છે.

૯. મમ્મી,... એક બીજી વાત યાદ આવી. પ્રત્યેક વર્ષે બોર્ડનું પરિણામ આવે ત્યારે ૧૦મા કે ૧૨માં માં કોણ છે તે જાણીને તેના પરિણામ બાદ કયા વિદ્યાર્થીએ તેના વાલી કે જ્ઞાતિને ગૌરવ અપાવ્યું અને કોણે નિરાશ કર્યા તેમ 'આબરૂનું બજાર' ખડુ કરી દેવાય છે. સંતાનોને ખભે બંદૂક ફોડવામાં આવે છે. આ પરિણામ જ જાણે તેના જીવનની આખરી કુંડળી ના ઘડવાનું હોય ? મમ્મી... તને કે સમાજને પછીના વર્ષો આ જ વિદ્યાર્થીઓ ક્યાં અને કેવા અભ્યાસ કરી છે તેની જેમ લેવાની પણ પરવા છે ખરી ? પપ્પાના મિત્રએ બોર્ડમાં ૬૬ ટકા મેળવ્યા હતા તે ડૉક્ટર તો નથી બની શક્યા. પણ, તેનામાં પડેલી સાહસવૃત્તિ અને સુઝને સહારે એક હોસ્પિટલને જ ત્રણેક મિત્રોએ સાથે મળીને બનાવી છે. જી...હા, તેઓ ડોક્ટરોને નોકરીએ રાખે છે... ૯૪ ટકા મેળળી ચુકેલા બોર્ડના વિદ્યાર્થીઓને !

૫૫ ટકા મેળવનારા મારા મિત્રના મોટાભાઈને ગ્રાફિક ડિઝાઈનમાં એ હદે રસ છે કે તેમાં આગળ ડિગ્રી મેળવીને તેમણે એક ઓફિસ જ ખોલી છે. તેના હાથ નીચે બોર્ડના ૮૨ ટકા મેળવેલા એન્જીનિયરો નોકરી કરે છે. કુંદન બેનનાં પુત્રએ ૫૨ ટકા મેળવ્યા ત્યારે બધાએ તેની ઠેકડી ઉડાવી હતી પણ પપ્પા... તમને ખબર છે આજે એ શું કરે છે ? તેને માર્કેટિંગમાં રસ કેળવ્યો. લંડનમાં જઇને આ ક્ષેત્રમાં આગળ છે. મહિને ઘેર ૫૦૦ પાઉન્ડ (રૂ. ૪૦,૦૦૦) મોકલે છે.

૧૦. મમ્મી... હું તો ખરેખર એવું માનું છું કે જો બધા જ જંગી ફી ભરીને ડોક્ટરો, એન્જીિયરો, ફાર્મસી કે ઇચ્છે ત્યાં પ્રવેશ લઇ શકે તેવી રીતે બેઠકો વધારાઈ રહી છે ત્યારે સંતાનોમાં જ નહીં તમારામાં પણ આત્મવિશ્વાસ અને સન્માન કેળવાય તે રીતે ગાડરિયા પ્રવાહમાંથી બહાર આવો. મમ્મી... તું તો જાણે છે કે મને પ્રેરણાત્મક વાંચનની ટેવ છે. મેં ગઇકાલે જ વાંચ્યું હતું કે 'કંઇક બનવા કરતા કંઇક કરવાના' જીવન મંત્ર પર ભાર મુકો. નાનપણથી ગુજરાતી મારો પસંદગીનો વિષય હોઈ નિબંધમાં અને વક્તૃત્વ સ્પર્ધાનો મારો શોખ આ પત્ર લખતી વખતે કામે લગાડ્યો છે. તમારી લાગણી દુભાઈ હોય તો માફ કરજો. પણ, હું તમારા કે સમાજના મનોરોગની સામે શરણે થવાનો નથી. પુરી નિષ્ઠાથી મહેનત કરીશ. સારા માર્ક્સ આવે તો ગમશે... બાકી મંઝીલે ઓર ભી હૈ... !

અમિતાભ બચ્ચને જ હમણા એક મુલાકાતમાં જણાવ્યું હતું કે 'જો મારૂ ગમતું થાય તો મને ગમશે. નહીં થાય તો માનીશ કે ઇશ્વરની તેવી ઇચ્છા હશે. હું જાણું છું કે મારા કરતા ઇશ્વર મારી દરકાર વઘુ કરી શકશે. તે જે આપશે તે મને વઘુ અનુકુળ હશે.'

... એ જ તમારો પુત્ર...

 

Source: http://service.gurjardesh.com/unicode.aspx/www.gujaratsamachar.com/oldver/gsa/20100210/guj/supplement/vividha.html

 

ABOUT INDIA

INDIA

We live in a time of great change and an increasing need for a celebration of diversity. Each month Earthy Family will explore a new culture in our World Travels section and will provide information for families to share the world together. It is our goal to create a greater understanding of the wonderful diversity in our world in a fun and family-centered manner. So take a peek and then invite your family to travel the world with you. Perhaps you want to have a "travel night" once a month where you immerse yourselves in a country and cook traditional foods, listen to traditional music, celebrate with a festival and talk about the issues facing the people of the chosen culture. Or perhaps you want to learn about the culture more slowly, helping each other learn a few new words, a few new facts and a few new recipes throughout the entire month. Adapt our ideas so it works for your family and have fun!

Facts & figures:

India is a relatively newly independent nation with great diversity within its borders. It is an extremely populous and quite large country. The following are some basic facts about India as a nation

Total area: 3,287,590 sq km (this makes India the 7th largest country in world)

Border countries:

Bangladesh, Bhutan, Burma, China, Nepal and Pakistan.

Population: 1,045,845,226 (estimated as of July 2002) This makes India the 2nd most populous country in the world (only China has more).

Religion: There are several religious groups found in India and religion plays an important factor in many Indians' daily lives. Most people in India are Hindu, but other groups include: Muslims, Sikhs, Buddhists, Christians, Jains, Parsis and Jews.

Language: Hindi is the national language, but there are 14 other official languages including: Bengali, Telugu, Marathi, Tamil, Urdu, Gujarati, Malayalam, Kannada, Oriya, Punjabi, Assamese, Kashmiri, Sindhi, and Sanskrit.

Hindustani is a variation of Hindi and Urdu and is used widely in Northern India but it is not considered an official language. English is commonly used for political and commercial communication, but is not an official language either.

States & Territories: There are 28 states and 7 union territories that make up the country of India: The states include: Andhra Pradesh, Arunachal Pradesh, Assam, Bihar, Chhattisgarh, Goa, Gujarat, Haryana, Himachal Pradesh, Jammu and Kashmir, Jharkhand, Karnataka, Kerala, Madhya Pradesh, Maharashtra, Manipur, Meghalaya, Mizoram, Nagaland, Orissa, Punjab, Rajasthan, Sikkim, Tamil Nadu, Tripura, Uttaranchal, Uttar Pradesh, West Bengal.

The union territories include:
Andaman and Nicobar Islands
Chandigarh
Dadra and Nagar Haveli
Daman and Diu
Delhi
Lakshadweep
Pondicherry

Independence: August 15, 1947 (from Britain). India was ruled by Britain for almost 90 years.

Flag: Three equal horizontal bands of orange (or saffron), white and green with a blue chakra (24-spoked wheel) centered in the white band make up the Indian flag. The saffron band represents courage and sacrifice, the white band represents purity and truth and the green band is indicative of faith and fertility. The blue chakra represents the wheel of law used by the first emperor of India, Emperor Ashoka, whose Buddhist beliefs encouraged people of different religions to live together in peace. Some say that the saffron band represents Hinduism and Buddhism, the white represents Jainism and the green symbolizes Islam.

Industry & Agriculture:

The major industries of India include: textiles, chemicals, food processing, steel, transportation equipment, cement, mining, petroleum, machinery, software and film-making (check your local movie store for the "Bollywood" films featuring romances set amid music and dance for a taste of Indian popular culture)

The major agricultural products include: rice, wheat, oilseed, cotton, jute, tea, sugarcane, and potatoes

Currency: Indian rupee.

Wallpaper

 

Wallpaper of the Day

 

."Have Breakfast… or…Be Breakfast!" - By Y. L. R. MOORTHI

DEAR VISITORS,

Recently I read an article by Y. L. R. MOORTHI (Professor, IIM Bangalore) in Wall Street Journal. The article is placed here . The source of the article has been acknowledged at the end.

[Management Views from IIMB is an exclusive column written every two weeks for india.wsj.com by faculty members of the Indian Institute of Management Bangalore.]

Who sells the largest number of cameras in India?

Your guess is likely to be Sony, Canon or Nikon. Answer is none of the above. The winner is Nokia whose main line of business in India is not cameras but cell phones.

Reason being cameras bundled with cellphones are outselling stand alone cameras. Now, what prevents the cellphone from replacing the camera outright? Nothing at all. One can only hope the Sonys and Canons are taking note.

Try this. Who is the biggest in music business in India? You think it is HMV Sa-Re-Ga-Ma? Sorry. The answer is Airtel. By selling caller tunes (that play for 30 seconds) Airtel makes more than what music companies make by selling music albums (that run for hours).

Incidentally Airtel is not in music business. It is the mobile service provider with the largest subscriber base in India. That sort of competitor is difficult to detect, even more difficult to beat (by the time you have identified him he has already gone past you). But if you imagine that Nokia and Bharti (Airtel's parent) are breathing easy you can't be farther from truth.

Nokia confessed that they all but missed the smartphone bus. They admit that Apple's Iphone and Google's Android can make life difficult in future. But you never thought Google was a mobile company, did you? If these illustrations mean anything, there is a bigger game unfolding. It is not so much about mobile or music or camera or emails?

The "Mahabharat" (the great Indian epic battle) is about "what is tomorrow's personal digital device"? Will it be a souped up mobile or a palmtop with a telephone? All these are little wars that add up to that big battle. Hiding behind all these wars is a gem of a question – "who is my competitor?"

Once in a while, to intrigue my students I toss a question at them. It says "What Apple did to Sony, Sony did to Kodak, explain?" The smart ones get the answer almost immediately. Sony defined its market as audio (music from the walkman). They never expected an IT company like Apple to encroach into their audio domain. Come to think of it, is it really surprising? Apple as a computer maker has both audio and video capabilities. So what made Sony think he won't compete on pure audio? "Elementary Watson". So also Kodak defined its business as film cameras, Sony defines its businesses as "digital."

In digital camera the two markets perfectly meshed. Kodak was torn between going digital and sacrificing money on camera film or staying with films and getting left behind in digital technology. Left undecided it lost in both. It had to. It did not ask the question "who is my competitor for tomorrow?" The same was true for IBM whose mainframe revenue prevented it from seeing the PC. The same was true of Bill Gates who declared "internet is a fad!" and then turned around to bundle the browser with windows to bury Netscape. The point is not who is today's competitor. Today's competitor is obvious. Tomorrow's is not.

In 2008, who was the toughest competitor to British Airways in India? Singapore airlines? Better still, Indian airlines? Maybe, but there are better answers. There are competitors that can hurt all these airlines and others not mentioned. The answer is videoconferencing and telepresence services of HP and Cisco. Travel dropped due to recession. Senior IT executives in India and abroad were compelled by their head quarters to use videoconferencing to shrink travel budget. So much so, that the mad scramble for American visas from Indian techies was nowhere in sight in 2008. (India has a quota of something like 65,000 visas to the U.S. They were going a-begging. Blame it on recession!). So far so good. But to think that the airlines will be back in business post recession is something I would not bet on. In short term yes. In long term a resounding no. Remember, if there is one place where Newton's law of gravity is applicable besides physics it is in electronic hardware. Between 1977 and 1991 the prices of the now dead VCR (parent of Blue-Ray disc player) crashed to one-third of its original level in India. PC's price dropped from hundreds of thousands of rupees to tens of thousands. If this trend repeats then telepresence prices will also crash. Imagine the fate of airlines then. As it is not many are making money. Then it will surely be RIP!

India has two passions. Films and cricket. The two markets were distinctly different. So were the icons. The cricket gods were Sachin and Sehwag. The filmi gods were the Khans (Aamir Khan, Shah Rukh Khan and the other Khans who followed suit). That was, when cricket was fundamentally test cricket or at best 50 over cricket. Then came IPL and the two markets collapsed into one. IPL brought cricket down to 20 overs. Suddenly an IPL match was reduced to the length of a 3 hour movie. Cricket became film's competitor. On the eve of IPL matches movie halls ran empty. Desperate multiplex owners requisitioned the rights for screening IPL matches at movie halls to hang on to the audience. If IPL were to become the mainstay of cricket, as it is likely to be, films have to sequence their releases so as not clash with IPL matches. As far as the audience is concerned both are what in India are called 3 hour "tamasha" (entertainment). Cricket season might push films out of the market.

Look at the products that vanished from India in the last 20 years. When did you last see a black and white movie? When did you last use a fountain pen? When did you last type on a typewriter? The answer for all the above is "I don't remember!" For some time there was a mild substitute for the typewriter called electronic typewriter that had limited memory. Then came the computer and mowed them all. Today most technologically challenged guys like me use the computer as an upgraded typewriter. Typewriters per se are nowhere to be seen.

One last illustration. 20 years back what were Indians using to wake them up in the morning? The answer is "alarm clock." The alarm clock was a monster made of mechanical springs. It had to be physically keyed every day to keep it running. It made so much noise by way of alarm, that it woke you up and the rest of the colony. Then came quartz clocks which were sleeker. They were much more gentle though still quaintly called "alarms." What do we use today for waking up in the morning? Cellphone! An entire industry of clocks disappeared without warning thanks to cell phones. Big watch companies like Titan were the losers. You never know in which bush your competitor is hiding!

On a lighter vein, who are the competitors for authors? Joke spewing machines? (Steve Wozniak, the co-founder of Apple, himself a Pole, tagged a Polish joke telling machine to a telephone much to the mirth of Silicon Valley). Or will the competition be story telling robots? Future is scary! The boss of an IT company once said something interesting about the animal called competition. He said "Have breakfast …or…. be breakfast"! That sums it up rather neatly.

—Dr. Y. L. R. Moorthi is a professor at the Indian Institute of Management Bangalore. He is an M.Tech from Indian Institute of Technology, Madras and a post graduate in management from IIM, Bangalore.

Source: http://online.wsj.com/article/SB126465641868236415.html?mod=WSJ_latestheadlines

Monkeys and Cap Seller – NEW GENERATION STORY

All of you must have listened the story of a cap seller who slept under a tree and when he wakes up all monkeys took his caps and bears it. He tried all his best but monkeys were not leaving his caps and tease him by copying his acts. In the last he thinks a trick and through his cap which was on his head. All the monkeys also through their caps and immediately he collects all the caps. And go back to home. After some decades that seller tells this incident to his grandson. Who was also in this business?

A few time later the grandson also slept under a tree and when he wake up he sees that all the caps were stolen by monkeys which were on the tree. He tries for taking caps but could not succeed... All the monkeys copy him. In the last he remembers the grandfather's story. He takes his cap from head and through it on the ground. A monkey comes from the tree and takes that cap also.

Monkey went on the tree and said to the seller-What do you think? Only your grandfather told you this story, our not?

MORAL : Do not make blind faith on old tradition. 

MUDRA (Gestures)

A mudrā (Sanskrit: , lit. "seal") is a symbolic or ritual gesture in Hinduism and Buddhism. While some mudrās involve the entire body, most are performed with the hands and fingers. Mudrā (Sanskrit) is "spiritual gesture" and energetic "seal of authenticity" employed in the iconography and spiritual practice of Indian religions and Taoism. (Wikipedia) Mudrās are arm, hand and body positions used in the traditions of Hinduism and Buddhism. The great Buddha knew the use of mudrās and is often depicted using these ritual gestures. Various Kung Fu forms contain positions identical to these mudrās.

108 mudras are used in regular Tantric rituals. Mudras are also used in Indian Classical Dance. There are over 200 mudras in bharatanatyam and over 250 in mohiniattam.

MAKE MARRIAGE LIFE HAPPY ……..

Jyoti married Dipak this day. At the end of the wedding party, Jyoti's mother gave her a newly opened bank saving passbook with Rs.1000 deposit amount.

Mother: 'Jyoti, take this passbook. Keep it as a record of your marriage life. When there's something happy and memorable happened in your new life, put some money in. Write down what it's about next to the line. The more memorable the event is, the more money you can put in. I've done the first one for you today. Do the others with Dipak.

When you look back after years, you can know how much happiness you've had.'

Jyoti shared this with Dipak when getting home. They both thought it was a great idea and were anxious to know when the second deposit can be made. This was what they did after certain time:

* 7 Feb: Rs.100, first birthday celebration for Dipak after marriage
* 1 Mar: Rs.300, salary raise for Jyoti
* 20 Mar: Rs.200, vacation trip to GOA
* 15 Apr: Rs.2000, Jyoti got pregnant
* 1 Jun: Rs.1000, Dipak got promoted
* And so on...

However, after years, they started fighting and arguing for trivial things. They didn't talk much. They regretted that they had married the nastiest people in the world.... No more love....Kind of typical nowadays, huh?

One day Jyoti talked to her Mother: 'Mom, we can't stand it anymore. We agree to divorce. I can't imagine how I decided to marry this guy!!!"

Mother: 'Sure, girl, that's no big deal. Just do whatever you want if you really can't stand it. But before that, do one thing first.

Remember the saving passbook I gave you on your wedding day? Take out all money and spend it first. You shouldn't keep any record of such a poor marriage.'

Jyoti thought it was true. So she went to the bank, waiting at the queue and planning to cancel the account. While she was waiting, she took a look at the passbook record. She looked, and looked, and looked. Then the memory of all the previous joy and happiness just came up her mind. Her eyes were then filled with tears. She left and went home.

When she was home, she handed the passbook to Dipak, asked him to spend the money before getting divorce.

The next day, Dipak gave the passbook back to Jyoti. She found a new deposit of Rs.5000. And a line next to the record: 'This is the day I notice how much I've loved you thru out all these years. How much happiness you've brought me.'

They hugged and cried, putting the passbook back to the safe. Do you know how much money they had saved when they retired? I did not ask. I believe the money did not matter any more after they had gone thru all the good years in their life.

"When you fall in any way, don't see the place where you fell instead see the place from where you slipped. Life is about correcting mistakes."

 

9 STEPS FOR ACHIEVING GOAL

1.     START WITH THE END IN MIND:

 

The best way to set your goal is to visualize the end result you will achieve with your goal. Once your goal is achieved, what will you have? If your goal is to write a book, then you should end up with a professional looking book in your hand. If your goal is to make $100,000 a year, then you will have that amount in sales at the end of the year.

 

2.     BE SPECIFIC:

 

Don't say 'I want to make more money in 2001.' Always make your goals specific. 'I want to make $50,000 in sales from my Web site by December 31, 2001.'The more specific you are in setting your goals, the better success you will have in achieving them.

 

3.     WRITE IT DOWN:

 

Put your goals in writing. Don't leave them floating in the air or in your mind. By writing your goals down, in a goal log, you make them tangible. They become real.

 

4.     CREATE A PICTURE OF YOUR GOAL:

 

If you want to write a book, then create a representation of your book, or just clip a picture of a book and paste your title on it and post it someplace where you can see it every day. If you want to create a Web site, then do the same. Create a visual representation of a Web site with your name on it and post it prominently. The key here is that you want to be reminded of your goal every day so that you will constantly strive towards that goal.

 

5.     RESEARCH THE STEPS YOU NEED TO TAKE:

 

You can't just say you want to create a Web site and have one magically appear. Every goal has certain steps that must be performed to achieve that goal. This part is critical. You must learn what the steps are to achieving your goal, otherwise, you will never achieve it. Go to the library and read every book you can find on the subject. Sign up for a course. Ask professionals for advice. Find all of the free resources you can, but don't be afraid to invest in quality resources too. You can only learn so much from free resources. The easiest and surest way to learn how to do something well, is to invest in resource materials from experts who already know the step-by-step systems for achieving the goals you want to achieve.

 

6.     BREAK THE STEPS DOWN:

 

Once you understand the steps you must take to achieve your goal, it's time to break them down into simple, easy to accomplish segments. While the entire goal may seem overwhelming, by breaking it down into smaller pieces, it will not seem so daunting.

 

7.     SET DEADLINES:

 

A dream is a goal with a deadline. Without a deadline you won't achieve most of your goals. Why? Because there are so many things in life that will take over your time, and before you know it, a year will have gone by and you will be no closer to your goal than you were before. Set an overall deadline for the completed goal, and also set interim deadlines for each piece that needs to be accomplished. A deadline must be a specific date, not just sometime before the end of the year, or when I get around to it. If you miss a deadline, don't beat yourself up over it, just set new one and get back to working on the steps to your goal.

 

8.     REWARD YOURSELF:

 

As you accomplish each step of your goal, reward yourself with something fun. A dinner out, or a new CD, or just a relaxing evening. Always associate rewards with accomplishing steps to your goals and goal achieving will become a fun experience that you look forward to. It will become a way of life.

 

9.     DON'T GIVE UP:

 

Winston Churchill is credited with the shortest speech on record. It was presented to a college graduating class. He approached the podium, looked out over the audience and said slowly . . . 'Never, never, never, give up.' Having made his point he then sat down. It was probably the most profound advice these graduates ever received. So much of success is simply not giving up. Remember, the only time you fail is when you stop trying.

 

SOURCE: Mail from a friend

 

 

Don't for Resume / CV Writing

While using the right words can strengthen your CV, the wrong words can cost you the opportunity to bag your dream job. You should ensure that you use the most suitable words to present your candidature but also make sure you do not use wrong or negative words and phrases.

There are certain words which are seen frequently on CVs but actually only serve to irritate recruiters/ interviewers and at times may even cost you the interview call, as they paint a misleading picture of you. This article explains the type of words you should not use on your CV. While you may choose to use them if necessary, for most situations they would be better left out.

Responsible For:

This is a very common set of words seen on CVs. While the candidates do not realize, these are a set of most irritating words selectors see on the CVs. Until you provide additional information to show them how you helped the organization with this responsibility, these words are meaningless.

For eg,  it doesn't make any sense if you just say "Responsible for promoting the product in north region".

The selector would wonder: When? For how long? What was the outcome? and may finally dump your CV thinking that the candidate is not mature enough. However, if you write "Promoted the product XYZ in "alpha" districts of north India from 2004-2006 achieving a visibility of 75 per cent", it will definitely add value to your CV.

I failed:

Never ever use the word "fail", "failed" in your CV. While there is nothing bad about failing in something you do. After all, it is only when one tries that one fails. However, mentioning it on your CV shows that you have not been able to make your peace with it or recover from it. While you should not lie in your CV, it do not mean that you need to bare your soul either. Discuss such issues only if asked.

I hate my boss:

This is another thing which you can absolutely do without on your CV. Discuss only when asked and even then, do not rant and rave. There are chances that the person interviewing you might know your current/ ex-boss.

I've been laid off:

Layoffs are hitting almost every sector and noone is really safe. It need not necessarily be your fault that you were laid off, it could just be the effect of the current market situation. So, you don't need to mention the fact that you have been laid off on your CV. If you are called for the interview, you can address the issue then.

I suffer from:

Do not write about your health problems on your CV. They might be minor but may end up costing you an interview call. If you have a break in your career owing to health problems, leave them to be discussed in the interview, if asked.

Family ties:

Unless you are applying for a job where the employer has to bear the expenses of your family or the information is going to have an impact on your working conditions, this information is useless to the interviewer.

Political affiliations and inclinations:

You may have a political affiliation or inclination but your CV or interview is not the place to talk about it.